یکى از علماء بزرگ (مرحوم آیة الله سید باقر مجتهد سیستانى پدر آیة الله سید على سیستانى ومرحوم سید محمود مجتهد سیستانى ) در مشهد مقدس براى آنکه به محضر امام زمان عجل اللّه شرفیاب شود ختم زیارت عاشورا در چهل جمعه هر هفته در مسجدى از مساجد شهر آغاز می کند.

ایشان فرمودند: در یکى از جمعه هاى آخرین ، ناگهان شعاع نورى را مشاهده کردم که از خانه ى نزدیک آن مسجدى که من در آن مشغول به زیارت عاشورا بودم مى تابید، حال عجیبى به من دست داد، از جاى برخاستم و به دنبال آن نور به در آن خانه رفتم ، خانه کوچک و فقیرانه اى بود، از درون خانه نور عجیبى مى تابید. در زدم وقتى در را باز کردند، مشاهده کردم حضرت ولى عصر امام زمان عجل اللّه در یکى از اتاق هاى آن خانه تشریف داشتند و در آن اتاق جنازه اى را مشاهده کردم که پارچه اى سفید بروى آن کشیده بودند،

وقتى من وارد شدم و اشک ریزان سلام کردم ،حضرت به من فرمودند: چرا اینگونه دنبال من مى گردى و رنج ها را متحمّل مى شوى؟ مثل این باشید (اشاره به آن جنازه کردند) تا من دنبال شما بیایم ! 
بعد فرمودند: این بانویى است که در دوره بى حجابى (رضا خان پهلوى ) هفت سال از خانه بیرون نیامده مبادا نامحرم او را ببیند!(1)

کاش با خودمان بیندیشیم که مگر دیده نشدن یک زن با پوشش نامناسب توسط نامحرم، چه آثاری بر روی عفت و شخصیت او می گذارد که دلیل عمده ی توجه امام زمان علیه السلام به او می شود؟ در آن دوران حجاب و پوشش اسلامی مانند همیشه مورد تهاجم دشمن واقع می شود و نظام شاهنشاهی هم ابزاری برای پیاده سازی نقشه های شوم دشمنان؛ و این زن با عدم حضورش در واقع باشکوه ترین و بهترین حضور را در دفاع از ارزش ها برعهده دارد...

پی نوشت:
1- گوهر صدف، ص 48