حتماً شما هم بارها و بارها دو دوست را با یکدیگر مشاهده کرده اید. دو دوستی که شاید از لحاظ ظاهر و در نگاه اول به نظرمان برسد که هیچ سنخیتی با هم ندارند؛ به عنوان مثال یک خانم چادری و کاملا محجبه در کنار دوست بدحجابش. 

دوستان جزء تأثیرگذارترین افراد بر یکدیگر هستند. در آموزه های دینی، یکی از معیارهای شناخت افراد، دوستانشان هستند.

و اما حال... باید از خودمان شروع کنیم. ما که حجاب برایمان اهمیت دارد و آن را میراث حضرت زهرا (سلام الله علیها) می دانیم. بلأخره برای اصلاح باید از جایی آغاز کرد. تأثیر دعوت من به دینداری و رعایت ارزش ها و در اینجا به طور خاص حجاب، برای دوستی که سال ها مرا می شناسد به مراتب بیشتر از تذکر و امر به معروف و نهی از منکر دیگران به اوست. همانطور که برای خریدن یا نخریدن وسیله ای، برای خوردن یا نخوردن چیزی، برای انجام دادن یا ترک هر عمل مادی و دنیایی مشوق او و در کنارش هستیم، این بار برای دین او دغدغه داشته باشیم و با سعه ی صدر و برنامه ریزی، امور مربوط به دینش را اصلاح نماییم.                                                                           

اگر هم خودمان دوست بدحجابی نداریم، به دوستان باحجابمان که دوستانی با این اوصاف دارند توصیه کنیم که آنان را به حجاب و عفاف دعوت کنند. باور کنیم که با امر به معروف و نهی از منکر ارزش ها زنده می شود و اگر چنین نبود امام حسین (علیه السلام)، برای آن قیام نمی کرد... 

هر چند درجه امر به معروف و نهی از منکر ما و مسئله مبتلی به آن در اینجا، بسیار پایین تر از درجه و مصداق امر اماممان است ولیکن عمل کردن به آن، مقدمه ای است برای ورود در مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر و اگر ما از همین به ظاهر کم ها -در نظر عده ای مسئله حجاب و پرداختن به آن اهمیت چندانی ندارد- شروع نکنیم، چگونه می توانیم شجاعت و مهارت را برای مصادیق بالاتر و با اهمیت تر کسب کنیم؟ و مگر نه اینکه یکی از گناهان بزرگ، کوچک دیدن گناه است... 

یکی از دلایل عمده ای که ما به راحتی برخی از گناهان را انجام می دهیم و یا در قبال انجام آن توسط دیگران بی تفاوت هستیم این است که اینگونه گناهان را با گناهانی که به نظرمان خیلی بزرگتر می رسد مقایسه می کنیم و فکر می کنیم که گناه کوچک ما تأثیر مخرب چندانی بر روی روح و روان و جسممان، جامعه اطرافمان و یا حتی ظهور حضرت حجت (علیه السلام) ندارد؛ اما بدانیم که همین گناهان به ظاهر کوچک و اصرار بر آن وقتی زیاد شد، مقدمه ای است برای انجام گناهان بزرگتر و همچنین در محکمه عدل الهی، هر کس را با توجه به موقعیت خودش محاکمه می کنند. چه بسا اگر ما هم در شرایط دیگرانی که از نظر ما خطاهایی بزرگتر از بدحجابی مرتکب می شوند، قرار بگیریم، کارنامه ای بسیار سیاه تر از کارنامه ی آنان باشد.

یقین بدانیم که ترک هر گناه و از جمله بدحجابی و در مقابل انجام هر عمل صالحی، گامی است در جهت اصلاح جامعه و انشاءالله نزدیک شدن به لحظه ی زیبا و ملکوتی موعود؛ و پایان یافتن دوران طولانی و طاقت فرسای غیبت که اضافه شدن هر ثانیه اش برای تمام جهانیان گران تمام می شود...                                                                      

                                                                                 اللّهمَ عَجِّل لِوَلِیکَ الفَرَج

درخواستی از همه ی خواهران متدین و مهدوی ایران عزیز و سرافراز

از همه ی شما که دغدغه ی دین و عمل به احکام آن را برای خود، ملت ایران و حتی جامعه جهانی دارید، خواهشمندم در لبیک به خواسته ی رهبر عزیز و فرزانه ی انقلابمان امام خامنه ای(مدظله)، مبنی بر ورود به عرصه ی اقتصاد و فرهنگ با عزمی ملی، عزم خود را خیلی بیش از این جزم کرده و علاوه بر تمام فعالیت های فرهنگی که از ابتدای امسال -بویژه در فضای مجازی- انجام داده اید، اینبار در فضای حقیقی جامعه کنونی مان برای حجاب، قدمی کوچک بردارید...

اول معرفت خود را نسبت به حجاب و اهمیت و ضرورت آن بالا برده -که الحمدالله در این زمینه در کشور کارهای خوب زیادی انجام شده و  به بسیاری از شبهات حجاب در بعضی از سایت های مربوط به حجاب و عفاف هم به خوبی پاسخ داده شده است- و سپس جهاد فرهنگی را در جمع خواهران اقوام و آشنایان خود آغاز کنید؛ دوستانه با آنان صحبت کرده، صحبتهایشان را بشنوید و از آنان بخواهید با رعایت حجاب، شیرینی و حلاوت آن را بچشند و  فوایدش را به وضوح لمس کنند و...  و در این راه لازم نیست حتماً از همان ابتدا خودمان همه چیز را بدانیم یا اینکه بخواهیم تازه سال ها تلاش کنیم که اول همه ی مسائل مربوط به حجاب را یاد بگیریم و بعد دیگران را به آن دعوت نماییم. نه؛ انشاءالله خودسازی خودمان و دیگران را توأم با هم شروع کرده و از خداوند متعال هم بخواهیم که یاری مان کند- البته برای موفقیت بیشتر باید با شیوه های درست امر به معروف و نهی از منکر هم آشنا شویم-

به یاد داشته باشیم که در جبهه و در میدان جهاد اصغر همه ی آنان که سلاح به دست گرفتند و به دفاع از این مرز و بوم پرداختند از همان ابتدا جنگ، شناسایی، میدان مین و ... را نمی شناختند؛ بسیاری از آنان تنها چند روز آموزش دیدند و بعد هم با توکل به خداوند متعال برای یاری امام و ولایت وارد میدان کارزار شدند. مقتضای آن دوران بود که اینچنین دست به کار شوند...

آیا مقتضای این دوران با توجه به عرصه ی پیچیده و حساس جنگ نرم چیزی شبیه همان نیست؟ اینجا که دشمن نه جسم جوانان و نوجوانمان وحتی کودکانمان را که ذهن و قلبشان را نشانه گرفته است...

اکثریت قریب به اتفاق ما قطعاً با بینشی حجاب را -و اکثریت هم حجاب برتر را- برگزیده ایم و با وجود این همه تهاجمات فرهنگی علیه آن، برای تقویت و ثباتش، اطلاعات و ایمان مان را درباره آن افزایش داده ایم و گرنه چه بسا که تاکنون جو و شهوت گناه بدحجابی، ما را هم فراگرفته بود و به جمع بدحجابان پیوسته بودیم. بنابراین امکانات و استعداد کافی برای ورود به عرصه ی دفاع از این ارزش الهی را داریم. ولیِ زمان مان هم که از ما خواسته است وارد میدان شویم... پس دیگر جای تأمل و تردید یا کم کاری باقی نمی ماند.

علاوه بر این، این روزها که مخالفین زورگوی حجاب در خارج و عده ای از فریب خوردگان داخلی، تلاش می کنند تا به خیال خام خود جایگاه حجاب اسلامی را در جامعه ی ما کوچک و خوار کنند و هر روز اعتراضشان را به حجاب از رسانه های مختلف جهانی اعلام می کنند و حتی در کمال بی شرمی درخواست خود را برای کنار گذاشتن حجاب، به گوش برخی از مسئولین می رسانند، بهتر است ما هم مفتخرانه موضع خود را درباره حجاب اعلام کرده و به گوش جهانیان برسانیم و نه تنها در فضای مجازی که به صورت واقعی و حقیقی و کاملاً محترمانه درخواست خود را درخصوص لزوم حفظ ارزش های اسلامی و به طورخاص حجاب، لزوم پاسداری از خون شهدا و ادامه دادن راهشان به گوش مسئولین برساینم. و بدانیم که یقیناً انّ الله مع المتَّقین...

(ضمن تشکر از همه ی دست اندرکاران برنامه دیروز امروز فردا به دلیل بسیاری از قسمت های روشنگرانه و مفید پیشین آن )    

شب گذشته در این برنامه بررسی مقوله ی حجاب و نقش دولت و حاکمیت در قبال آن مورد بحث قرار گرفت. علاوه بر انتقاداتی که بر برخی از مسائل مطرح شده در آن داشتم _که به بعضی از آنها در متن قبلی با عنوان دیروز، امروز و فردای حجاب تلویحاً اشاره شد، انتقاداتی هم به زمان و مدت زمان پخش آن وارد بود که چرا با وجود اینکه زمان پخش این برنامه ساعت 22:30 است، با تقریباً نیم ساعت تأخیر آغاز شد؟ و بعد هم با اینکه بحث کاملاً نا تمام ماند و تنها 35 دقیقه به آن اختصاص یافته بود، مسئولین شبکه 3 حاضر نشدند چند دقیقه وقت بیشتری در اختیار عوامل این برنامه قرار دهند؟ با توجه به اینکه بهانه ای همانند پخش مستقیم فوتبال های پرطرفدار هم بلافاصله بعد از آن وجود نداشت.

به نظر می رسد در این روزها که مباحث مربوط به حجاب و شاید هم بدحجابی داغ شده و بررسی کارشناسانه ی آن ضروری به نظر می رسد، باید به طور کامل و بنیادی و مستمر به آن پرداخته می شد نه اینکه سریع و تنها به قصد رفع تکلیف برنامه را فیصله دهند. شاید مسئولین سیما تنها برای اینکه گزارشی جهت بررسی مسئله ی حجاب در کارنامه ی کاری خود داشته باشند به بررسی این موضوع در این برنامه پرداختند و نه برای بررسی دقیق و کارشناسانه ی ضرورت های آن و رسیدن به نتیجه مطلوب در اوضاع کنونی. شاید هم از آنجا که سیاست دولت ظاهراً بر این است که تنها خواستار نقد دولت های قبلی و مخالفان خویش و نه عملکرد کنونی خودش در قبال مسائل مختلف و از جمله حجاب است اجازه طرح دقیق این موضوع به دست اندرکاران برنامه های تلویزیونی داده نمی شود. البته متأسفانه سیمای ما هم آنچنان که باید و شایسته است در زمینه ترویج حجاب در جامعه کاری نکرده و بعضاً حتی با برخی از برنامه ها سبب بدحجابی و یا افزایش بی حیایی در بین زنان شده است، بنابراین خیلی هم جای تعجب ندارد که موضوع فرهنگی بسیار مهمی همانند حجاب در کشور اسلامی ما از سوی برنامه سازان و دست اندرکاران سیما مورد کم مهری واقع شود.

سلام دوستان. از همه ی شما که وارد این وب می شویدخواستارم جهت شفای آیت الله مهدوی کنی، سوره حمدی قرائت کرده و به پاس تمام زحمات و دلسوزی هایی که برای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران متحمل شده اند، برای سلامتی شان دعا کنید.

دیروز...

خیلی از مادرانمان می گویند دیروز -قبل از انقلاب- وضعیت حجاب مناسبی در جامعه وجود نداشت. فقط اندک زمانی دیگر لازم بود که همان چادر ظاهری هم از سرها برداشته شود. مذهبی تر ها هم که عمدتا خانه نشین شده بودند و با فضای آلوده آن زمان کسی جرأت بیرون آمدن از منزل حتی برای درس خواندن هم نداشت  و برای جلوگیری از همین پایمال شدن ارزش ها بود که خیلی ها جهاد کردند و خون ها ریخته شد...

امروز...

امروزمان- بعد از انقلاب- به چند بازه زمانی تقسیم می شود. اوایل انقلاب، برای آنان که می دانستند چرا انقلاب کرده اند همه چیز کاملا روشن بود. خیلی از مسئولین ما – که در حال حاضر هم سمت های مهمتری دارند- حجاب را به عنوان یک ارزش قبول داشتند و آزادی هایی که کرامت و عفت انسان را زیر سئوال می برد و بی بندو باری را در جامعه افزایش می داد مردود شمرده و در سخنانشان هم بر رعایت حجاب بویژه توسط خانم ها تأکید بسیار می ورزیدند. در آن زمان، قانون برای حجاب و عفاف وضع و  تصویب شد-قانونی که ظاهرا هیچ وقت به مرحله اجرا در نیامد-  و مردم هم اکثراً با علاقه یا به ندرت به اجبار خود را ملزم به رعایت حجاب می کردند. - کاش از همین دوران تلاش های فرهنگی هم برای معرفی و نهادینه سازی حجاب صورت می گرفت و قانون آن هم به اجرا در می آمد.-    

در دوران کارگزاران توجه بیش از حد به سازندگی آن هم تنها در برخی از زمینه ها، فرصتی برای رسیدگی به ارزش های فرهنگی و از جمله حجاب و تقویت آن باقی نگذاشت.

با آمدن آقای خاتمی منزلت حجاب، در جامعه ما تنزل پیدا کرد. با طرح شعار جذاب آزادی نه در چارچوب دین توسط ایشان و آزادی هایی که بیشترین ارمغانش برای کشور ما وابستگی و دلباختگی روز افزونمان به غرب و فرهنگ غربی بود بسیاری از ارزش ها کم کم رنگ باخت یا بهتر  بگوییم عده ای تصمیم گرفتند با سیاسست هایشان کاری کنند که بسیاری از ارزش ها رنگ ببازد که با عنایت خداوند متعال چنین اتفاقی نیفتاد. مردم هم  تغییرات را احساس کرده و متوجه شدند که جامعه اسلامی ما در آن ایام با جامعه اسلامی مدنظر امام خمینی(ره) تفاوت زیادی دارد و حتی دیگر لفظ اسلام و بسیاری از مبانی آن هم در بین دولتمردانمان جایگاهش را از دست داده است. به همین دلیل در انتخابات های بعدی، رأی بیشتر را به کسانی دادند که شعارهای انقلاب و مکتب امام را دوباره مطرح کردند.

به اسم حجاب هر چند در دوران آقای احمدی نژاد کار چندانی نشد اما کسی هم در آن دوران مروج و مشوق بدحجابی در کشور نبود و ایشان با حمایت هایی که از نهادهای فرهنگی می کرد –بویژه در چهار سال اول خدمتش- حداقل سیر افزایش بدحجابی ها را کنترل کرده بود. بماند که در دو سال پایانی این دوران هم، به قدر کافی مسئله های دیگر مطرح بود که دیگر برای کسی وقت پرداختن به مسئله حجاب باقی نماند!

این روزها اما، در دولت آقای روحانی دوباره صحبت از آزادی ست؛ آزادی هایی که برای اجرای آن در ایران، توسط دشمنان و مخالفان اسلام، بسیار هزینه و برنامه ریزی می شود و عده ای هم دانسته یا ندانسته برطبل آن می کوبند. امروز شاهد هستیم که عده ای از فعالان سیاسی یا فرهنگی، برای حجاب با وجود اینکه در قرآن کریم صراحتاً چارچوبی مشخصی دارد و قانونی کاملاً اسلامی است، تعاریف جدیدی و مطرح می کنند و بعضاً سخن از تغییر یا اصلاح قوانین مربوط به آن به میان آورده و یا به بهانه نقص در قانون آن -علی رغم تمامی شعارهای قانونمند بودنشان- از انجام آن سرباز می زنند. هجمه های دشمن هم برای ضربه زدن به این امر الهی بسیار قوت گرفته است. در محیطی به نام فیس بوک که ظاهرا تبدیل به خانه امید عده ای شده است! کمپین مبارزه با حجاب تشکیل می شود؛ عده ای تحت فضای مجازی آن، آرزوها و امیال حیوانی و شهوانی خود را به نمایش می گذارند و به طرز شگفت آور و البته نه چندان دور از انتظاری از جانب سیاست گذاران و بانیان آن حمایت می شوند و اصلاً این سئوال هم برایشان مطرح نمی شود که به راستی چرا برای بیگانگان تا این حد بی حجابی یا بدحجابی ارزش دارد!؟ جالب تر این که در همین محیط های به ظاهر آزاد و در جمع مدافعان آزادی! صفحه مربوط به مخالفان بدحجابی ناپدید می گردد! عده ای از مسئولین ما هم همچنان متوجه خطرهای احتمالی ایجاد فضاهای بدحجای های مخالف شرع و حمایت بی دریغ دشمنان از آن نیستند و در سخنانشان اذعان می دارند که اتفاق خاصی درباره حجاب رخ نداده و وضعیت آن نگران کننده نیست.به بهانه تبادل اندیشه و آرا در این موضوع، نظارت خاصی روی شبکه های مجازی صورت نمی گیرد و برخورد قاطعی هم با متخلفین انجام نمی شود. اصلاً‌ مشخص نیست که چرا ما باید برای یک حکم واضح اسلامی در کشوری با نظام جمهوری اسلامی، ‌تا این حد مسامحه کنیم و حتی به افکار خلاف شرع هم اجازه ورود و تأثیر بدهیم.  ما قبلاً هم -در دوران آقای خاتمی- اینگونه آزادی ها و استقبال مسئولین از آن را تجربه کرده ایم؛ قرار بود در آن زمان هم در زمینه حجاب فرهنگ سازی شود. اما نه تنها این کار صورت نگرفت که متأسفانه عکس آن انجام شد و تنها فضا برای بدحجابان و مخالفان حجاب بازتر شد. الان که تازه مسئولین مسئولیت ها را به مردم می سپرند و معمولاً وقتی پای دفاع از ارزش هایی همانند حجاب به میان می آید خود را کنار می کشند. -البته فضا را برای انجام کارهای فرهنگی نه در راستای اهداف و آرمانهای دین باز گذاشته اند- عده ای از آنها هم همواره حمایت خود را از بیانات مقام مظم رهبری(مدظله) و آرمان های امام خمینی(ره) و شهدا اعلام می دارند اما متأسفانه پای عمل که به میان می آید، به گونه دیگری عمل می کنند. مگر نه اینکه خواسته واقعی امام و شهدا و همچنین مقام معظم رهبری جز در چارچوب شرع و اجرای قانون تعریف نمی شود و ما هم باید امروز بیش از پیش دشمن را بشناسیم و از آرمانهایمان در برابر توطئه های او قاطعانه محافظت نماییم.

ظاهراً در این مقطع از امروز، حجاب غریب تر از هر زمانی ست. و قطعاً یکی از دلایل افزایش غربت آن، در ماههای اخیر همین عدم باورها و  یا خود را به خواب زدن های مسئولین است؛ وگرنه چرا تا به حال دشمن جرأت نمی کرد و یا اجازه نداشت که تا این حد بر علیه حجاب جولان دهد و به حمایت از مخالفانش برخیزد؟ البته ما اصراری به متهم کردن مسئولین نداریم اما خودشان باید پاسخگو باشند که اگر واقعاً در این زمینه کوتاهی و کم کاری نکرده اند پس چرا تا قبل از این، شاهد افزایش این همه جریان های ضد حجاب و جسارت مخالفت با حجاب آن هم در کشور اسلامی خودمان نبوده ایم و این آیا جز به خاطر چراغ سبزهایی است که ایشان به مدافعان بدحجابی و بدحجاب ها نشان داده اند. اینجا یک سئوال دیگر هم مطرح می شود و آن این که اگر حجاب ارزش است و در اسلام هم آمده که قطعاً چنین است، چطور می شود که موضع گیری و عملکرد عده ای از ایشان نسبت به اوایل انقلاب تا این حد درباره آن تغییر کرده و اکنون نسبت به رعایت یا عدم رعایت آن از جانب مردم و بویژه زنان این سرزمین چنین بی تفاوت شده اند؟ چرا برخی از مسئولین ما به محض شنیدن اعتراضات به وضعیت کنونی حجاب، اینگونه پاسخ می دهند که جوانان ما باید مانند جوانان دوران اوایل انقلاب باشند و حتی مانند جوانان زمان طاغوت! که در آن اوضاع توانستند ایمان خود را حفظ کرده و حتی انقلاب کنند... آیا به راستی نفس این مقایسه صحیح است؟ یعنی ما بعد از سی و پنج سال از انقلاب اسلامی مان باید شاهد چنین وضعی در کشور باشیم؟ و تازه خوشحال هم باشیم که در هر فضایی جوانان ما ایمانشان را حفظ می کنند! آیا به راستی ما با این استدلال ها فردا می توانیم جواب همان شهدایی که انقلاب کردند تا اسلام و قوانین آن بر جامعه حاکم شود را بدهیم؟ اگر قرار باشد هر شخص یا گروهی که روی کار می آید برای محبوبیت در بین عده ای- که قطعاً حامیان و مدافعان و عاملان واقعی اسلام نیستند- بخشی از قوانین اسلام را نادیده بگیرد آیا تا چند سال دیگر از اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله و سلم) چیزی باقی خواهد ماند؟ نظام جمهوری اسلامی همانطور که از نامش پیداست باید با وضع و اجرای قوانین اسلام- البته نه اسلام جدای از سیاست و اسلام التقاطی- و نظارت بر اجرای صحیح آن روز به روز جامعه را به سمت اسلامی تر شدن پیش ببرد نه اینکه شرایط را فراهم کند تا هرگونه مطلب و تفکر آلوده ای وارد فضای کشور شود و بعد هم افتخار کند که جوانان ما می توانند دینشان را در چنین شرایطی حفظ کنند. چه کسی حفظ ایمان را با این وضعیت - با فرض افزایش افکار و اعمال خلاف اسلام در جامعه اسلامی- ضمانت کرده است؟ بدانیم که عزت ما در گرو دین ما و حمایت از تمام جوانب آن است.

فردا...

ما به فردا امیدواریم و خود را متوقف و محدود به سیاست ها و اعمال دولتمردان مان نمی کنیم. هر چند بر سخنان و عملکردشان  ناظریم و خود را موظف به انتقاد از سیاست های اشتباه ایشان و همچنین آنان را موظف به پاسخگویی و اصلاح خطاهایشان می دانیم اما معتقدیم که در این مرز و بوم هنوز هم افراد بسیاری هستند که قلبشان برای تحقق اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله و سلم) نه در ایران که در جهان می تپد و برای زمینه سازی تمدن نوین اسلامی و الگو شدن ایران در جهان تلاش های صادقانه و مخلصانه ای انجام می دهند و حتی از نثار جانشان هم در این راه دریغ نمی ورزند. و در این میان قطعاً زنان بیدار و باهمتی هم هستند که حجاب را مایه افتخار و عز ت خود می دانند و انشاءالله در آینده ای نه چندان دور، چهره عفیف و باحیای یک زن مسلمان را به جهانیان نشان خواهند داد... بدون شک حجاب زنان عصر ظهور هم, همانند دیگر صفاتشان کامل تر و ستودنی تر از اکنون خواهد بود. به امید اینکه از شاهدان و زمینه سازان آن روز باشیم...