روز بیست و یکم تیرماه 1393 یعنی روز ملی حجاب و عفاف گذشت و این سئوال ها باقی ماند که امسال مسئولین برای بهبود وضعیت حجاب و عفاف چه کاری انجام دادند؟ آیا سال آینده وضعیت آن نسبت به الان بدتر می شود و ما هر روز باید شاهد آرایش ها و خودنمایی های خلاف شرع و عجیب و غریب عده ای از دختران و زنان جامعه ی شیعه ی ایران باشیم؟ آیا تنزل تدریجی حیا، عفاف، غیرت و حجاب ادامه خواهد داشت و همچنان قانون حجاب و عفاف توسط مجریان قانون اجرا نخواهد شد؟ آیا می توان به بهانه کار فرهنگی - که هیچ وقت آن چنان که باید انجام نشده و حرف و وعده آن در دولت های قبلی هم مطرح بوده - قانون را زیر پا گذاشت و یا نسبت به اجرای آن بی تفاوت بود؟دولت مردان و سیاست گذاران ما چگونه می خواهند جواب خون شهدای 21 تیرماه مسجد گوهر شاد، خون شهدای انقلاب اسلامی و خون شهدای 8 سال دفاع مقدس را بدهند مگر نه اینکه هدف عمده و اصلی شهدا دفاع از ارزش های اسلام و انقلاب بود و حجاب هم جزء مهم ترین این ارزش هاست. چرا عده ای از مسئولین همچنان اصرار دارند که حجاب را به عنوان مقوله ای شخصی در نظر بگیرند و برای نهادینه کردن آن فعالیت درخوری انجام ندهند؟ اصلاً با خود اندیشیده اند که چرا دشمنان در تهاجم فرهنگی تا این حد بر علیه حجاب موضع می گیرند و برای افزایش بی بند و باری و بی حجابی در بین زنان مسلمان کار می کنند اما به عنوان مثال تا این حد در مقابل نماز خواندن یا قرآن خواندن مسلمین جبهه نمی گیرند؟ گاهی این ذهنیت ایجاد می شود که نکند خدای نکرده برخی از مسئولین ما غربزده هستند و بی حجابی و بی حیایی را نشانه تمدن و پیشرفت جامعه می دانند و یا حتی برای ارضای تمایلات خودشان و تعریف و خوشامد دیگران تا این اندازه در این مقوله کوتاه می آیند و هیچ عکس العملی نسبت به افزایش روزآمد بی حجابی ها یا بدحجابی ها در سطح جامعه انجام نمی دهند. آیا بهتر نبود که حداقل در روز حجاب و عفاف و در حالی که اعتراض گسترده ی خواهران و برادران متدین را نسبت به وضعیت کنونی آن مشاهده کردند پاسخ شابسته ای به آن می دادند و به درخواست این قشر از افراد جامعه هم توجه می کردند؟ متأسفانه این روزها گاهاً زمانه بر عکس شده است و به جای اینکه برخی از مسئولین پاسخگوی قشر مذهبی تر در جامعه باشند و ملاک خدمتگزاری را هم بر اساس تقوای افراد تبیین کنند، به دغدغه ها و خواسته های برحق ایشان توجهی نکرده و یا برچسب افراطی گری به ایشان می زنند و آنان را به بهانه و یا با نام اعتدال از عرصه مدیریت و فعالیت هم کنار می گذارند.
حداقل کاری که در بازه زمانی کنونی در حمایت از مسئله حجاب و عفاف می توانست توسط مسئولین انجام شود این بود که هر چه سریع تر شرایط را برای اجرای قانون حجاب و عفاف فراهم نمایند و مشکلاتی که بر سر راه آن وجود دارد را رفع کنند و مردم را نیز در جریان فعالیت های خود قرار دهند. رد ابلاغیه اخیر دانشگاه آزاد و یا برخورد با ساپورت پوشان و سایت های مبلغ بی حیایی و بدحجابی نیز از دیگر خواسته هایی بود که از مسئولین انتظار می رفت انجام شود که باز هم مورد غفلت ایشان واقع شد و ما همچنان منتظر عملکرد ایشان در برخورد با پدیده بدحجابی یا بی حجابی هستیم.
